เป็นเพิลกานมานานแล้วนะ ตั้งแต่ ม.4 ตอนนี้ ปีสามแล้ว เราก้อยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อการเสมอ ถึงเราจะไม่ได้เรียนด้วยการ ไม่ได้อยุ่ด้วยการ ไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยการบ๋อย แต่เราก้อยังคิดถึงกัน และยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อการเสมอมา
ภาพนี้เป็นภาพที่ถ่ายในวันรายอ วันนั้นเรามีความสุขการมาก เราได้ไปเที่ยวในหลายๆที่ได้เจอหลายๆคน มีหลายๆเรื่องราว นี่ไม่ใช้ภาพแรกที่เราถ่ายด้วยการ ทุกครั้งที่ถ่ายรูปด้วยกัน ไม่ว่ากี่ครั้งที่กับเอารูปขึ้นมาดู สิ่งที่สังเกตุได้ว่าบนใบหน้าของฉันมีแต่รอยยิ่ม และความรู้สึกดีๆ ไม่มีสักครั้งที่หยิบรูปขึ้นมาดูแล้วเศร้าใจ รูปทุกใบมีแต่ความสุขและความทรงจำที่มีความสุขโดยไม่มีวันลืมเลือน
นี่มันภาพตอน มัธยมหลังจากที่เราแข่งชักเย่อชนะ เห็นรูปนี้แล้วก็คิดถึงเพือนๆในตอนนั้นมาก ในตอนนั้นเราสนุกกานมาก เรียนไปเล่นไป ไม่ได้หวังเรื่องอนาคตอะไรกับใครเลย เล่นสนุกไปวันๆ ห้องเราเป็นเด็กศิลป์ พวกเรารักกันมาก เราสัญญากันไว้ ว่าเราจะพากันให้จบทุกคน และมันก็เป็นอย่างนั้นจิงๆ พวกเราทุกคนจบพร้อมกัน แต่เมือจบต่างคนก็ต้องต่างแยกย้ายไปทำในสิ่งที่แต่ละคนคิดจะทำ บางคนก็เรียนต่อ บางคนก็ทำงาน ถึงเราจะจากกันวันนั้น สิ่งที่มีอยู่ในวันนี้ คือ เรายังมีความเป็นเพิลให้แก่กันเสมอมา และจะมีตลอดไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น